ဒီရက်ပိုင်း စိတ်တွေ ညစ်နေတာပဲ သိတယ် ၊ ခေါင်းထဲမှာ ညစ်ညမ်းနေတာကလွဲပြီး ဘာမှမရှိဘူး ၊ အလုပ်ထဲမှာလဲ အထက်လူကြီးနဲ့ အစဉ်မပြေမှုတွေ ပိုပို များလာတယ် မိသားစုထဲမှာလည်း အစဉ်မပြေမှုတွေက ကဏ္ဍတိုင်းဖြစ်နေသလို ထွက်ပြေးစရာ နေရာလည်း မရှိသလို ရှောင်းပုန်းနေဖို့ဆိုတာသည်လည်း နေစကာနေရာမရှိတာ အတော်ဆိုးရွားလွန်းတာထဲက တစ်ခုပါပဲ ၊

ညဘက်တွေဆိုရင် ပြေးစရာနေရာတောင်မရှိလောက်ပါပဲ ဘယ်သူ့ကိုမှ အပြစ်မပြောချင်ပါဘူး ကိုယ့်စိတ်ကြောင့်ပဲ လို့ပဲ ပြောလိုပါတော့တယ် ငါစိတ်မထားတတ်လို့ ငါစိတ်တွေက အဆိုးဘက်ကိုပဲ မြင်တတ်လို့ ကြည်ြတတ်လို့ ဖြစ်နေတာပဲလို့ပဲ ကိုယ့်ကိုကိုယ်ပဲ အပြစ်တင်မိပါတယ် ။ 

အရင်က အိမ်ကလူတွေက ကိုယ်ပြောတကို လက်ခံကြသေးတယ် အခုတော့ ကိုယ်က ဘာကောင်မှမဟုတ်ဘူး ဆိုတာ သိသိလာတယ် ဘာမှ မပေးနိူင်တော့တဲ့အချိန်မှာ ကိုယ်က လူရာမဝင်ဘူး ဘောင်မဝင်ဘူး ငါကျု လူသားတစ်ယောက်လို့တောင် သဘောမထားကြတော့ပဲ ငါဆီက အဆီအနှစ်ကို စုပ်ယူဖို့ပဲ တွေးနေကြတာလား ၊ ငါရဲ့ ဝင်ငွေကိုပဲ အသင့်သုံးဖို့ စောင့်နေကြတာလား ငါသည် ငွေရှာပေးဖို့ပဲ အသုံးဝင်တာလား မပြောတတ်ပါဘူး ။ နောက်ပြီးတော့ စိတ်တိုင်းမကျမှုတွေ စိတ်အလိုမကျမှုတွေကလည်း နေရာတိုင်းမှာ ဖြစ်နေတယ် ၊ လူကလည်း လူရုပ်မပေါက်တော့ဘူး ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက်‌ဖြစ်နေပြီးတော့ ညဘက်တွေမှာ အိပ်လို့မရဘူးဖြစ်နေတာကြ။ပြီး စားသောက်မှုတွေကလည်း ပျက်ဆီးနေပြီး ခန္ဒာကိုယ်လည်ပတ်နိူင်ဖို့တောင် ကယ်လိုရီလုံလုံလောက်လောက် မထည့်နိူင်သလို ဖြစ်နေတာ ကြာခဲ့ပါပြီ ၊ ကျန်းမာရေးသည်လည်း အတော်လေး ချို့ယွင်း ချို့တည့်လာတာ တွေ့ရတယ် ၊ ဒါတွေမပြောချင်တော့ပါဘူး ၊ သူတို့လည်း ကျနော်နဲ့ပတ်သတ်ဆက်နွယ်ရတာ ဝဋ်ကြွေးတစ်ခုလို့ မြင်ချင်မြင်ကြမှာပါ ၊ 

လူမှုရေးကဏ္ဍတွေမှာလည်း အတော်ပျက်ဆီးနေသလို ‌ပတ်ဝန်းကျင်နဲ့လည်း သဟဇာတ ဖြစ်မှု လုံးဝမရှိတာ တွေ့ရတယ် ။ 

စိတ်ဓာတ်ကျဆင်းမှုတွေကြောင့်ပဲလား မသိပေမယ့် ကိုယ်အလေးချိန်ကတော့ အတော်လေး ကျသွားပြီ ဒါထက်လည်း ကျစရာမရှိသလောက်ဖြစ်နေပါပြီ အခုဆိုရင် ၇၀အောက် ကျသွားတာက အဆိုးဆုံးအခြေအနေကို စိုက်သွားတာပဲ ၊ အရင်က ရှိတာမှ ၈၀ /၉၀ ဝန်းကျင်ပဲ ရှိတာလေ အခုက ၇၀ အောက်ဆိုတော့ စုပ်ပြတ်သတ်သွားတာပဲ ကိုယ်ကိုကိုယ်ပြန်ကြည့်ပြီးတောင် စိတ်ပျက်မိတယ် ။ 

ဘယ်အရာကိုမှ တိတိပပ သိထားခြင်းမရှိသော လူ‌တစ်ယောက်ရဲ့ လုပ်နိူင်စွမ်းသည် ဒီလောက်အကန့်အသတ်ပဲ ရှိတာလားဆိုပြီး တွေးရင်းတွေးရင်းနဲ့ စိတ်ပျက်မိတာတွေလည်း ပါဝင်ပါတယ် ။