ငါရဲ့ စိတ်ကို ငါသတ်နေတယ်...
ရှင်နွေ မရှိတဲ့ ငါကမ္ဘာ ကို ငါမခုံမင်တော့ဘူး...
မိရှင်နွေ
နင်သာငါဘဝမှာ မရှိဘူး ဆိုရင် ငါရဲ့ ရှင်သန်မှုကလည်း အဓိပ္ပါယ် မရှိတော့ဘူး....
ငါမှာ ငါအတွက်
ပျော်ရွှင်စရာ တွေ ရှာဖွေဖို့အတွက် ကဗျာတွေ ရွတ်နေရတယ်....
.ငါကိုငါ ဘာကောင်မှန်း မသိတသိနဲ့ ဂစ်တာကို တီးခတ်နေမိတယ်....
ငါဆိုတဲ့ အကောင်က ကိုယ့်အရမ်းချစ်တဲ့ မိန်းကလေး ကို အိမ်မက်ထဲမှာပဲ ချစ်ရဲတဲ့အကောင် တစ်ကောင်ပဲ ဖြစ်တယ် .....
အိမ်မက်ထဲကနေ အပြင်ကိုထွက်ပြီး ပွင့်လန်းဖို့ စိတ်ကူးတောင် မယဉ်မိခဲ့ဘူး......
ရှင်နွေကို အရမ်းလည်း ချစ်မိနေတယ်....
ရှင်နွေကို အရမ်းလည်း ကြောက်မိနေတယ်....
နှင်းစက်တွေ ကျရောက်နေသော မိုးကောင်းကင်က ငါတို့ အတူလျှောက်ခဲ့သော လမ်းတွေမှာ ရွာသွင်းဖြိုးနေခဲ့ပြီ.....
ငါတို့ နှစ်ယောက်အချစ်တွေမှာ အမှောင်တွေ မကုန်ဆုံးသေးဘူး....
ရောင်နီဆိုတဲ့ အလင်းရောင်သစ်တွေက ငါတို့နှစ်ယောက် ရဲ့ ရှေ့မှာ တကယ်ပဲ မရှိတော့တာလား မိရှင်နွေ......
အလင်းရောင် တွေကို မျှော်ကိုးပြီး ချစ်ခဲ့တဲ့ နှလုံးသားက အမှောင်တွေရဲ့ ကုန်ဆုံးချိန်ကို စောင့်မျှော်နေရတယ် ရှင်နွေ.....
ငါရေရွတ် နေသော အဆွေးကဗျာတွေကို
နင်မကြားနိူင်တော့ဘူး...
နင်အတွက်မဖြစ်ခဲ့တဲ့ ငါရဲ့ ကဗျာတွေကို ရေးချ နေမိသေးတယ်.....
ငါရေးချင်တဲ့ ကြည်ကြည်နူးနူး အချစ်ကဗျာလေးတွေပဲ .....
ငါရေးနေရတာက ကြေကြေကွဲကွဲ အချစ်ကဗျာလေးတွေ ဖြစ်နေတယ်.. ....
ငါရေးတဲ့ ကဗျာတွေက ငါရဲ့ လည်ပင်းကို ငါကိုယ်တိုင် ကြိုးစင်တင်နေတာတွေပဲ မိရှင်နွေ......
ဒီလိုနဲ့ပဲ ဖြုစင်တဲ့ နင်အချစ်တွေကို မျှော်လင့်ချက် ကြီးကြီးမားမား နဲ့ စောင့်မျှော်မိနေတယ် .....
ကာလာဆုံလှတဲ့ ကောလဟာလ တွေကို ကြားရောင်ပြီး ငါရဲ့ အိမ်မက်ထဲကနေ ထွက်ခွာမသွားပါနဲ့ မိရှင်နွေလေးရယ်.....
အဓိပတိ
5-2-2018,9.15am
No comments:
Post a Comment