ငါအရိုးသားဆုံးေပြာရရင် နင်ကိုငါမပြတ်နိူင်သးဘူး ။
နင်နဲ့ရှိခဲ့တဲ့နေရာလေးတွေမှာ
နင်နဲ့ရှိခဲ့တဲ့ညနေအချိန်တိုင်း
အဲ့ဒီမိှန်ပြပြလမ်းလေးထဲ နင်ကို သတိရတဲ့စိတ်တွေနဲ့
ငါတေယာက်တည်း လမ်းလျှောက်ချင်နေမိသေးတယ် ။
ငါနင့်ကို သတိတွေရနေသေးတယ် ဆယ်ကျော်သက်ကလေးတစ်ယောက်လိုပဲ
နင့်ကို မက်မက်မောမော တမ်းတမ်းတတ ဖြစ်နေသေးတယ် ။
ဆယ်စုနှစ်တစ်ခုလောက်ထိ ငါနင့်ကို ချစ်နေလိမ့်မယ်လို့ တစ်ခါမှ မတွေးမိသေးဘူး ၊
ဒါဒါပေမယ့်လည်း အခုဆို ဆယ်စုနှစ်တစ်ခုစာတောင် ကျော်ေနပြီ ၊
ခံစားချက်တွကတာ့ အရင်ကအတိုင်းပဲ ဘာမှရင့်ကျက်မလာသးဘုး ၊
ကဗျာအတိုအစလေးတွေဖတ်ပြီး နင့်ကိုလွမ်းတယ် ၊
သီချင်း ပေါ့ပျက်ပျက်တွေ နားထာင်ပြီး သတိတွေရနေေသးတာပါပဲ ။
နင်ကတော့ မေ့လောက်ေရာ့ ပေါ့
ငါနဲ့ပျော်ခဲ့ရတဲ့ နင့်ရဲ့ရယ်သံတွေက
နင့်အတွက် မလုံလောက်ခဲ့ဘူးဆိုတာကို ငါတကယ်မသိခဲ့ဘူး ရှင်နွေရယ် .....။
နင်အခုတွဲေန တဲ့ ကောင်ေလးကို ငါဘယ်လာက်ဂရုစိုက်တဲ့အကြာင်းတွကိုရော ပြောမိေသးလား ?
ငါနင့်ကို ပြောဖြစ်ခဲ့တဲ့ ဟာသအတိုအထွာေတွေရာ သူနင့်ကို ပြောပြရဲ့လား ?
ငါထက်တာ့ နင့်ကိုပိုပြီး ပျော်အာင်ထားနိူင်လို့ ငါမျှော်လင့်ပါတယ် ၊
ငါနဲ့ပျော်ခဲ့သလာက်တော့ မပျော်ပါနဲ့ (ဒါဟာငါရဲ့ကေလးဆန်မှုတစ်ခုပေါ့)....
အဓိပတိကမ္မ
No comments:
Post a Comment