အပူ(သောက)
လူတိုင်းကလည်း ဝိုင်းဆဲအော်ခြင်စ ခံရသူအဖို့ အတွေးတွေသည် နေပီသတဲ့အပူမျိုးနဲ့ ဘဝသည်လည်း လောင်မြိုက်နေတာ မဆန်းပါဘူး ။
လူတွေရဲ့အကြည့်တွေက နေလုံးကြီးတစ်လုံးလို့ အပူတွေ အနားသတ်သားတဲ့ ပန်းချီကားတေွလို လှပမှုရော ပူလောင်မှုတွေရော ရောယှက်လို့ အပူ ။
သောကမီး ဗျာပါဓနဲ့ ဒုက္ခအမျိုးစုံအောင် ဘဝတစ်လျှောက်လုံး ကြုံတွေ့ ရင်ဆိုင်ခဲ့ရပြီး ကောင်းခြင်းရလဒ်တွေကအစ ပျှော်ရွှင်ခြင်း ကြေနပ်ခြင်း ဝမ်းသာအားရခြင်းဆိုတာ ငါနဲ့ မသက်ဆိုင်သလို အဝေးကနေပဲ ရှောင်ကွင်းတတ်တဲ့ လူဖြစ်စဉ်ကြီးကို ငါဘက်က ပြန်ပြီး ချစ်ပေးနေရမှာလားဗျာ ။
လူမဖတ်တဲ့ကဗျာတွေ ရေးမယ်
လူတွေ မကြားနိူင်တဲ့ သီချင်းတွေ ညီးတွားမယ်
လူတွေမသိနိူင်သော စိတ်ကူးတွေနဲ့ ရူးမိုက်နေသူတစ်ယောက် ။
ဖန်ခွက်ထဲက ရေေရာထားတဲ့ အရက်ခွက်က ပူလောင်မှုတွေပေးသလို မူးယစ်မှုတွေကိုလည်း ပေးပါတယ် ။ နောက်ပြီတော့ အရာအားလုံးကို မေ့ဖျောက်ပစ်နိူင်တဲ့ ခဏတာကို ရတယ် ၊ ပြောချင်ရာကို အထိမ်းအကွပ်မဲ့စွာပြောတတ်သလို ငါပြောချင်သော စကားလုံး ခပ်ရိုင်းရိုင်းေတွနဲ့ သီဖွဲ့နိူင်တယ် ၊ ဘဝသည်လည်း ရိုင်းခဲ့သကိုး ၊ သမိုက်းသည်လည်း ထိုအတိုင်းပါပဲ ။
မကောင်းမှုရဲ့ အခြားတစ်ဖက်မှာ ကျေနပ်စရာတွေ ရှိနေတတ်တယ်တဲ့ ငါမှာတော့ အရက်တစ်မျိုးကပဲ အစွန်စနှစ်ဖက်ကို ပြန်ပေးတာ တွေ့ရတယ် ။
အရိုင်းဆန်တဲ့ တောနက်တွေထဲ တစ်ယောက်တည်း လျှောက်သွားမယ် ၊ အရိပ်ကောင်းကောင်းတွေရင် ထိုင်းပြီး ဇိမ်ခံမယ် ၊ ဟိုကြည့်ဒီကြည့်နဲ့ ငှက်တွေရဲ့ လေှာင်ရယ်မှုကို ခံယူမယ် ၊ တစ်ချို့သော သတ္တဝါတွေရဲ့ ကြီးနိူင်ငယ်ညှင်း လုပ်ရပ်တွေကို တစ်ဝကြီး ကြည့်မယ့် အကူအညီမဲ့နေတဲ့ တိရစ္ဆာန်လေးတွေကို ပြုံးပြုံးကြီး ငေးကြည့်နေနိူင်တဲ့ တောနက်မုဆိုးတွေကိုလည်း ကြောက်အားကြီးစွာ ကြည့်နေမှာပေါ့ ။
အဆိုးရော အကောင်းရော ခါးစီးခံရတာပဲထား ရှင်သန်ခြင်းကပေးတဲ့ ဝဋ်ကြွေးတွေပဲမဟုတ်လား ။
ယဉ်ကျေးပါတယ်ဆိုတဲ့ မြို့ပြတွေထဲ ပြေးကြည်ြမိတယ် ။ လမ်းဘေးဓာတ်တိုင်တွေနဲ့ ပလက်ဖောင်းတွေပေါ်မှာ ဇိမ်ယူမယ် ဖြတ်သွားဖြတ်လာ လူတွေနဲ့ ဇိမ်ခံကားတွေကို သားရည်ကျနေတာတွေ ရှိတယ် ။ တိရိစ္ဆာန်စိတ်ပေါက်နေတဲ့ လူတွေကို တစ်ဝကြီးကြည့်မယ် ၊ ပါးစပ်ထဲ ချဉ်လာသလိုနဲ့ တထွေးတစ်ချက်ခြင်း ထွေးပစ်မယ် အမှန်တကယ်တော့ စိတ်ထဲမှာ အချဉ်ပေါက်လာတာပါ ။
ဖြုစင်တဲ့ ချစ်ခြင်းတွေအစား အရောင်တွေ ဆိုးတဲ့တဲ့ အဆြိးအမွေတွေကို အဝကြီးယူထားကြတဲ့ ဒေါသတွေထွက်နေကြတဲ့ လောဘသားတွေကို ငေးကြည့်ရတာသည်လည်း တကယ်တော့ အဆန်းဗျာ အပြုံတွေက ချိုရော အပြောတွေကလည်း ချိုတာပါပဲ ဒါပေမယ့်လည်း အဲ့ဒီ အပြောတွေ အပြုံးတွေက အဆိပ်ခတ်ထားကြတာ တကယ်ကြီး သိသာတယ် ။
ညာရယ်မဟုတ်ပါညူး ဆေးပေါ့လိပ်မီးသေသွားလို့ မသေသေးတဲ့ ဘဝအဓိပ္ပါယ်ကို အသက်ဆက်ဖို့ ဟန်ဆောင်ခြင်း အယောင်ဆောင်ခြင်းတွေနဲ့ ကာကွယ်ထားရတာမျိုးပေါ့ ။
ကောင်ခြင်းရော ဆိုးခြင်းတွေကပါ ရှေ့သို့ ဆက်လက်ခရီးဆက်နေကြမှာပါ ကျနော်တို့ကတော့ လမ်းကြုံဝင်စီးရတဲ့ ခရီးသည်အဆင့်ပါပဲ ဘူတာမရောက်ခင်ထိတော့ ရထားပေါ်က သောက်ကျင့်တွေကိုတော့ ကောင်းကောင်းကြီး မြင်အောင်ကြည့်ထားမှပေါ့ ။
မရပ်တန့်ပါဘူး ဆူးခင်းလမ်းပဲ ဖြစ်ဖြစ် ပန်းခင်းလမ်းပဲဖြစ်ဖြစ် ဆူးခင်းထားရင် ပန်းပွင့်တွေ ပါလာစမြဲ ဖြစ်သလို ပန်းခင်းလမ်းသည်လည်း ဆူးတွေ ပါဝင်တတ်စမြဲပဲ မဟုတ်လား ဒါကိုပဲ ဘဝလို့ ခေါ်တယ် ထင်တာပဲ ။
ငါ့ယူဆချက်တွေပါ မှန်မယ် မှားမယ် မဆုံးဖြတ်ခိုင်းပါဘူး ကိုယ်ပိုင်အသိနဲ့ပဲ ဆုံးဖြတ်ပေါ့ အားလုံး သေလူတွေပါ သေမိန့်ကျပြီးသား အကျဉ်းသားတွေလို
ရုန်းထွက်လို့လဲ မရဘူး လွတ်မြှောက်ခွင့်လည်း မရှိနိူင်ဘူး မဟုတ်လား ။
ရှင်တော် ဂေါတမပြောတဲ့ လွတ်မြှောက်ခြင်းဆိုတာ စိတ်ရဲ့ လွတ်မြှောက်ခြင်းကိုပဲ ခံစားတတ်အောင် ပြောခဲ့တယ်လို့ပဲ ယူဆတယ်။
ဪ အရှင်ဘုရားတောင် လူတွေနဲ့ဝေးရာထွက်သွားပြီး လူတွေရဲ့ ဝန်းရံခြင်းကို မလွန်ဆန်နိူင်ခဲ့တာပဲ မဟုတ်လား ။
ငါအမြင်အရ ရှင်တော်ဂေါတမလ
ည်း မလွတ်မြှောက်ခဲ့ပါဘူး ။
No comments:
Post a Comment